Sąd Najwyższy o odpowiedzialności z art. 211 Kodeksu karnego

Czy podmiotem przestępstwa określonego w art. 211 k.k. może być rodzic dziecka, posiadający nad nim władzę rodzicielską?​ Takie zagadnienie prawne przedstawił do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu jeden z sądów okręgowych, rozpoznający wniesiony środek odwoławczy od wyroku pierwszej instancji. Zgodnie z brzmieniem przywołanego wyżej art. 211 k.k. „Kto, wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru, uprowadza lub zatrzymuje małoletniego poniżej lat 15 albo osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.”

Sąd Najwyższy w Izbie Karnej w dniu 5 września br. w sprawie o sygn. akt I KZP 7/19 wydał postanowienie, którym odmówił podjęcia uchwały, wskazując, że przedstawione mu pytanie prawne nie wymaga zasadniczej wykładni ustawy, albowiem stanowiska w tej sprawie były już kilkukrotnie przedstawiane przez SN pod różnymi stanami prawnymi. Wszystkie one praktycznie sprowadzają się do wspólnej tezy, iż „rodzice (lub jeden z nich), dopóki przysługuje im pełnia władzy rodzicielskiej, nie mogą być podmiotami przestępstwa z art. 211 k.k., mogą stać się nimi dopiero wówczas, gdy zostaną tej władzy pozbawieni lub zostanie ona im ograniczona, czy też zawieszona.”

Sąd Najwyższy, odmawiając podjęcia uchwały w tej sprawie nie byłby Sądem Najwyższym, gdyby jednak pomimo swojego stanowiska nie pochylił się nad przedstawionym mu zagadnieniem i nie spróbował go już bardziej dogłębne wyjaśnić. I tak właśnie stało się i tym razem.

Z pełną treścią postanowienia Sądu Najwyższego w sprawie o sygn. akt I KZP 7/19 można zapoznać się –> TUTAJ, do czego zachęcamy.