Nasza redakcja otrzymała list od pani dr hab. Małgorzaty Kowalczyk prof. UMK adresowany do środowiska kuratorów sądowych, w którym wyraża wdzięczność za współpracę i zaangażowanie w organizację toruńskich wydarzeń. Z przyjemnością publikujemy.
Ministerstwo Sprawiedliwości ogłosiło pilotażowy program pracy więźniów. Ma składać się z trzech filarów:
W pierwszym filarze zakładane jest wybudowanie w latach 2016-2023 40 hal przemysłowych przy zakładach karnych, w których będą mogli pracować więźniowie.
Środki na inwestycje mają pochodzić z Funduszu Aktywizacji Zawodowej Skazanych oraz Rozwoju Przywięziennych Zakładów Pracy. Wpływy do Funduszu dokonywane są z potrąceń z wynagrodzeń więźniów.
Drugi filar polegać ma na rozszerzeniu zakresu możliwości nieodpłatnej pracy więźniów na rzecz samorządów. Obecnie osadzeni w jednostkach penitencjarnych mogą wykonywać na rzecz samorządów jedynie prace porządkowe. Wprowadzenie nowej regulacji pozwoli samorządom na uzyskanie wsparcia więźniów przy wykonywaniu wszelkich zadań samorządu, o ile będą je wykonywały podmioty wskazane w odpowiednim przepisie. Zmiany mają zostać wprowadzone odrębną ustawą.
Ostatni filar dotyczy wprowadzenia większych ulg dla przedsiębiorców, którzy zatrudniają więźniów. Ulga ta obecnie funkcjonuje jako dotacja dla przedsiębiorcy i finansowana jest ze środków Funduszu Aktywizacji Zawodowej Skazanych oraz Rozwoju Przywięziennych Zakładów Pracy. Zwiększenie kwot potrąceń z wynagrodzeń więźniów na ten fundusz sprawi, że większa liczba przedsiębiorców będzie zainteresowana współpracą z zakładami karnymi celem zatrudnienia więźniów w 40 halach wybudowanych w ramach programu. Te zmiany również wprowadzi odrębna ustawa.
(źródło: www.ms.gov.pl)
O inicjatywie informowało wiele serwisów, m.in. pb.pl, onet.pl, rp.pl.
W trakcie wizyty w Zakładzie Karnym w Nowogardzie Wiceminister Sprawiedliwości Patryk Jaki poinformował, że w ministerstwie trwają prace nad reformą systemu postpenitencjarnego. Dla osób opuszczających jednostki penitencjarne miałoby powstać coś na kształt „Biura Karier”. „Chciałbym, aby polskie państwo stworzyło także nowe elementy pomocy, aby mogło zaproponować coś więcej takim osobom, niż tylko i wyłącznie przysłowiowe 50 zł, które przekazuje kurator” – powiedział minister Jaki. Program jest na etapie prac wewnątrzresortowych. Prace nad nim mają się zakończyć za kilka miesięcy.
Informacje o zapowiedziach ministra za PAP podały m.in. następujące serwisy: lex.pl, gazetaprawna.pl, onet.pl, wyborcza.pl.
Wysoki Sądzie, wysłuchaj dziecko!
Fundacja Dzieci Niczyje i Stowarzyszenie Sędziów Rodzinnych w Polsce, pod honorowym patronatem Krajowej Rady Sądownictwa i Rzecznika Praw Dziecka, zainaugurowały kampanię społeczną dotyczącą wysłuchania dziecka przez sędziego w postępowaniu cywilnym. Akcja realizowana pod hasłem „Dziękuję za wysłuchanie”, adresowana jest do przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości – sędziów wydziałów cywilnych oraz wydziałów rodzinnych i nieletnich. Kampania ma na celu uwrażliwienie i upowszechnienie wiedzy na temat wysłuchania dziecka w postępowaniu cywilnym poprzez podkreślenie istoty i wartości tej czynności.
Dzieci mają prawo do wyrażania poglądów we wszystkich sprawach, które ich dotyczą. Ten zapis Konwencji o prawach dziecka oraz Konstytucji RP ma zastosowanie także w sytuacjach postępowania cywilnego dotyczącego młodego człowieka (art. 216 ze zn.1 i 576§2 kpc). W praktyce oznacza to, że sąd, przed podjęciem decyzji dotyczącej losów dziecka, powinien osobiście poznać jego stanowisko i wziąć je pod uwagę przy rozstrzyganiu. Celem czynności wysłuchania jest uwzględnienie w postanowieniach sądu najlepiej pojętego interesu konkretnych dzieci.
Wysłuchanie opiera się na prowadzeniu rozmowy w sposób odpowiadający możliwościom dziecka. Jego podstawową zasadą jest, aby nie obciążać młodego człowieka poczuciem odpowiedzialności za rozstrzygnięcia sądu oraz nie wikłać go w toczące się wokół sprawy konflikty (np. między opiekunami).
Dzieci mogą być wysłuchiwane przez sąd w sprawach cywilnych – np. w sprawach związanych z ustalaniem kontaktów z rodzicami, władzy rodzicielskiej, miejsca pobytu, orzeczenia i rozwiązania przysposobienia czy przeniesienia z placówki opiekuńczo-wychowawczej lub rodziny zastępczej.
Badania Fundacji Dzieci Niczyje z 2015 i 2016 roku wskazują, że sędziowie bardzo rzadko korzystają z możliwości bezpośredniego kontaktu z dzieckiem. W przeanalizowanych sprawach dotyczących ograniczenia władzy rodzicielskiej, jedynie 5% dzieci rozmawiało z sędzią – mówi dr Monika Sajkowska, prezeska Fundacji Dzieci Niczyje. Wynika to z niepełnego uregulowania tej czynności w ustawie, braku wiedzy o przysługującym uprawnieniu u dzieci i ich rodziców oraz niewystarczającej świadomości sędziów, że kontakt z dzieckiem pomaga podjąć lepszą decyzję – dodaje Sajkowska.
Wysłuchanie jest szczególną czynnością służącą temu, aby sąd zapoznał się ze stanowiskiem dziecka i na tej podstawie – stosownie do okoliczności, rozwoju umysłowego, stanu zdrowia i stopnia dojrzałości dziecka – uwzględnił jego zdanie i rozsądne życzenia. Wysłuchanie daje możliwość bezpośredniego kontaktu sędziego z dzieckiem, lepszego poznania jego potrzeb i uwzględnienia jego opinii. Warto podkreślić, że wysłuchanie – w odróżnieniu od przesłuchanie – nie jest czynnością dowodową.
Wysłuchanie dziecka jest czynnością ważną dla sędziego orzekającego, jak również i dla małoletniego dziecka będącego podmiotem konfliktu. Jego upodmiotawianie daje mu szansę na wyrażenie własnego zdania i przyczynia się do trafności wydanego orzeczenia. Sędziowie cały czas poszerzają wiedzę w zakresie psychologicznych aspektów wysłuchania dziecka, a działania podejmowane w ramach kampanii przyczynią się do dalszego jej poszerzania – mówi sędzia Dorota Hildebrand-Mrowiec, prezeska Stowarzyszenie Sędziów Rodzinnych w Polsce.
W ramach akcji „Dziękuję za wysłuchanie” podejmowane będą działania edukacyjne polegające na popularyzacji rekomendacji „Jak zorganizować wysłuchanie dziecka w trybie art. 216 ze zn.1 i 576§2 kpc” oraz specjalnego numeru kwartalnika Fundacji Dzieci Niczyje „Dziecko krzywdzone. Teoria. Badania. Praktyka” zawierającego eksperckie artykuły na temat problematyki wysłuchania dziecka. Podczas kampanii będą też prowadzone szkolenia dla sędziów wydziałów cywilnych oraz wydziałów rodzinnych i nieletnich z zakresu psychologicznych aspektów wysłuchania dziecka.
Zgodnie z art. 12. Konwencji o prawach dziecka każde dziecko ma prawo do swobodnego wyrażania własnych poglądów we wszystkich sprawach go dotyczących, co oznacza m. in. możliwość wypowiadania się w każdym postępowaniu sądowym. Warto zatem uwrażliwiać przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości na problematykę wysłuchana dzieci przez sąd w postępowaniu cywilnym. Wysłuchanie daje możliwość poznania zdania dziecka i pomaga wydać rozstrzygnięcie zgodne z jego najlepszym dobrem – mówi Marek Michalak, Rzecznik Praw Dziecka
Akcje wspierają Stowarzyszenie dla Dzieci i Młodzieży SZANSA w Głogowie, Grudziądzkie Towarzystwo Pomocy Dziecku i Rodzinie „Homini” oraz Polskie Stowarzyszenie Pedagogów i Animatorów KLANZA Oddział Białostocki
Kampania jest częścią projektu „Dajemy dzieciom siłę! – prawa dzieci w procedurach prawnych” realizowanego w ramach programu „Obywatele dla Demokracji” finansowanego z Funduszy EOG.
Więcej informacji o kampanii, jak również materiały edukacyjne, są dostępne na stronach: http://wymiarsprawiedliwosci.fdn.pl/dziekuje-za-wysluchanie i www.edukacja.fdn.pl.
W dniach 7-8 kwietnia 2016 roku odbyła się III Międzynarodowa Konferencja „Za kurtyną resocjalizacji. Nowe wyzwania i doświadczenia”. Pierwszego dnia obrad miała miejsce Debata Penitencjarna, podczas której prelegenci zapoznali uczestników z praktycznymi aspektami pracy w Zakładach Karnych oraz Zespołach Kuratorskiej Służby Sądowej, a także w podmiotach zajmujących się streetworkingiem. Wśród występujących gościł był również kurator sądowy z Niemiec, który przedstawił organizację i zadania kuratorów sądowych w Niemczech. Podczas obrad podniesiono wiele cennych głosów dotyczących wyzwań i problemów związanych z codzienną pracą w obszarze szeroko rozumianej resocjalizacji, probacji i profilaktyki społecznej. W czwartek odbyły się również warsztaty, które wzbogaciły program tegorocznej konferencji. W trakcie ich trwania uczestnicy zapoznali się w z takimi zagadnieniami jak: terapia skoncentrowana na rozwiązaniach, trening resocjalizacyjny George’a Nelsona, profilowanie kryminalne, konstruowanie programów resocjalizacyjnych, arteterapia oraz diagnoza penitencjarna.
8 kwietnia odbyła się Konferencja rozpoczęta sesją plenarną, w czasie której zaproszeni goście omawiali istotne kwestie dotyczące resocjalizacji, readaptacji oraz reintegracji. W dalszej części Konferencji obrady zostały podzielone na cztery następujące sekcje tematyczne: przestępczość i polityka karna, profilaktyka i działania probacyjne, problematyka niedostosowania i resocjalizacji nieletnich oraz resocjalizacja penitencjarna i readaptacja społeczna. Obrady konferencyjne zaszczycili swoją obecnością zagraniczni goście z: Niemiec, Ukrainy, Danii, Wielkiej Brytanii, Słowacji oraz przedstawiciele środowisk akademickich z całej Polski: Uniwersytetu Gdańskiego, Uniwersytetu Warszawskiego, Pedagogium Wyższej Szkoły Nauk Społecznych w Warszawie, Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Łódzkiego, Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, Uniwersytetu Szczecińskiego, Uniwersytetu Adama Mickiewicza, Uniwersytetu Śląskiego, Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu, Uniwersytetu w Białymstoku, Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego oraz Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Konferencja dała okazję do zaprezentowania najnowszych wyników badań i ich analizy naukowej, co z kolei umożliwiło refleksję naukową i zapoznanie się z aktualnym stanem namysłu nad resocjalizacyjną rzeczywistością.
Galerię zdjęć można zobaczyć tutaj.
Zachęcamy także do zapoznania się z obszerną relacją z konferencji dostępną na stronie internetowej WSKS (tutaj).
Wszystkie informacje dotyczące konferencji dostępne są tutaj.
W dniu 20 kwietnia 2016r. Rzecznik Praw Obywtaelskich zwrócił się do Ministra Sprawiedliwości z prośbą o zajęcie stanowiska w sprawie ewentualnej nowelizacji przepisów, która umożliwiłaby objęcie kuratorów społecznych ochroną ubezpieczeniową.
W wystapieniu czytamy m.in.: Wypełnianie obowiązków związanych z realizacją polityki państwa wobec przestępczości oraz patologii niewątpliwie bowiem niesie ze sobą zagrożenia, które uzasadniają zapewnienie im ochrony gwarantującej rekompensatę za doznane szkody w związku z pełnieniem służby. Wypłacany im ryczałt, o którym mowa w art. 90 ust. 1 i 2 ustawy o kuratorach sądowych, ma wyłącznie na celu zrekompensowanie kuratorowi społecznemu wydatków poniesionych w związku ze sprawowaniem dozoru lub nadzoru. Stąd też, moim zdaniem, na uwagę zasługuje postulat nowelizacji przepisów w tym zakresie i objęcie kuratorów społecznych ochroną ubezpieczeniową.
źródło: www.rpo.gov.pl
Pełny tekst wystąpienia dostępny tutaj.
W dniu 10 marca 2016 r. w siedzibie Pedagogium Wyższej Szkoły Nauk Społecznych w Warszawie odbyła się Ogólnopolska Konferencja Naukowa „RESOCJALIZACJA, READAPTACJA I REINTEGRACJA W PRZESTRZENI SPOŁECZNEJ. MITY I PRAWDY”. Organizatorami konferencji, obok Pedagogium, była również Wyższa Szkoła Pedagogiki i Administracji im. Mieszka I w Poznaniu.
W ramach konferencji spotkali się pracownicy naukowo-dydaktyczni z całej Polski (przedstawiciele ośrodków akademickich z Warszawy, Poznania, Krakowa, Kielc, Lublina, Gdańska, Rzeszowa, Białegostoku, Olsztyna, Wrocławia, Katowic, Torunia, Łodzi, Radomia) oraz praktycy: kuratorzy sądowi, pracownicy zakładów penitencjarnych, zakładów poprawczych, schronisk dla nieletnich, streetworkerzy, pracownicy instytucji edukacyjnych i doradczych, pomocy społecznej, placówek opiekuńczo-wychowawczych, placówek kształcenia specjalnego i integracyjnego oraz przedstawiciele organizacji III sektora, którzy w komparatystycznej perspektywie nie tylko przedstawili swoje doświadczenia, ale dyskutowali na temat wyzwań i problemów związanych bezpośrednio z ich codzienną pracą.
Program konferencji obejmował obrady plenarne z wystąpieniami samodzielnych pracowników nauki oraz forum dyskusyjne na bazie referatów prezentowanych przez uczestników konferencji. Spotkanie pracowników naukowo-dydaktycznych, którzy przedstawili najnowsze wyniki badań i analiz naukowych, kreowało wyjątkowe warunki dla zapoznania się z aktualnym stanem namysłu nad resocjalizacyjną, readaptacyjną i reintegracyjną rzeczywistością dzisiejszej przestrzeni społecznej.
Podczas otwarcia konferencji Jego Magnificencja Rektor Pedagogium WSNS w Warszawie prof. dr hab. Marek Konopczyński podkreślił, że konferencja ma charakter środowiskowy, a wśród uczestników konferencji są osoby zaangażowane w postęp w przemianę resocjalizacji w Polsce. Przypomniał 60-letnią tradycję pedagogiki resocjalizacyjnej w Polsce i jej dynamiczny rozwój. W swojej wypowiedzi Prof. Konopczyński podkreślił, że trzy R: Resocjalizacja, Readaptacja i Reintegracja to procesy składające się na poprawną adaptację społeczną.
Następnie prof. dr hab. Marek Konopczyński powitał zaproszonych gości i władze uczelni. Wśród zaproszonych gości w swojej wypowiedzi Andrzej Martuszewicz, Prezes Fundacji Probare, wskazał, że Pedagogium to szczególne miejsce i wsparcie dla Kuratorskiej Służby Sądowej. Zaakcentował rolę kuratorów sądowych w procesie readaptacji skazanych i istotę współpracy kuratorów ze środowiskiem naukowym, instytucjami, służbami i organizacjami pozarządowymi w tym zakresie. Prezes Fundacji Probare apelował o dalsze wsparcie środowiska naukowego dla poprawnego funkcjonowania systemu probacji w Polsce.
Z kolei głos zabrał prof. dr hab. Wiesław Ambrozik z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, który w imieniu Zespołu Pedagogiki Resocjalizacyjnej Polskiego Komitetu Nauk przy Polskiej Akademii Nauk poinformował o dyskusjach dotyczących przedmiotu działania Zespołu oraz potrzeby kontynuacji działań z poprzedniej kadencji. Zwrócił szczególną uwagę na znaczenie czasopisma „Resocjalizacja Polska” dla środowiska pedagogów resocjalizacyjnych. W wypowiedzi Pana Profesora zaakcentowana została potrzeba wspierania ze strony Zespołu młodych naukowców. Wskazał, że dotychczasowa wymiana poglądów poprzez seminaria on-linie przyniosła wymierne efekty. Pan Profesor odniósł się również do potrzeby zmian dotyczących studiów na specjalności pedagogika resocjalizacyjna.
Sesję plenarną główną otworzył prof. dr hab. Marek Konopczyński wykładem Dwie pedagogiki resocjalizacyjne na przełomie wieków. Niezwykle interesująco wprowadził uczestników w tematykę obrad, dokonując próby rozważań wokół pedagogiki przymusu i potępienia versus pedagogiki wspierania, rozwoju i nadziei. Przedstawił funkcjonowanie dwóch wizji pedagogiki resocjalizacyjnej na przełomie wieków: klasycznej pedagogiki resocjalizacyjnej tzw. korekcyjnej i neoklasycznej pedagogiki resocjalizacyjnej (pedagogiki kultury). Podkreślił, że każdy przypadek resocjalizacyjny to człowiek, każda nieudana próba pomocy to dramat.
W dwóch sesjach plenarnych swoje referaty wygłosili: prof. dr hab. Wiesław Ambrozik, Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu (O potrzebie uspołecznienia systemu profilaktyki i resocjalizacji), prof. dr hab. Andrzej Bałandynowicz, Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach (Dynamizmy samoświadomości, samowychowania, samorefleksyjności i autokreacji w procesie kontroli i zmiany społecznej osób naruszających prawo), prof. dr hab. Beata Pastwa-Wojciechowska, dr Andrzej Piotrowski, Uniwersytet Gdański (Zasoby osobiste a kontrola gniewu wśród kadry penitencjarnej), prof. dr hab. Zdzisław Bartkowicz, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnobrzegu (Analiza transakcyjna – implikacje resocjalizacyjne), dr hab. prof. Pedagogium Beata Maria Nowak, Pedagogium WSNS w Warszawie (Sieciowo-systemowe podejście do resocjalizacji, readaptacji i reintegracji społecznej skazanych – zarys koncepcji), dr hab. prof. UJ Mariusz Sztuka, Uniwersytet Jagielloński (Resocjalizacja oparta na faktach – założenia programowe i perspektywy rozwoju), dr hab. prof. Pedagogium Irena Mudrecka, Pedagogium WSNS w Warszawie (Samokontrola i samostanowienie w kontekście wychowania resocjalizującego), dr hab. prof. UJ Przemysław Piotrowski, Uniwersytet Jagielloński (Zniekształcenia poznawcze w narracjach więźniów), dr hab. prof. UWM Sławomir Przybyliński, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie („Cwaniackie” kreowanie więziennej rzeczywistości – w opozycji do procesu resocjalizacji), dr hab. Anna Wojnarska, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (Poglądy na temat resocjalizacji przestępców seksualnych), dr hab. prof. UMK Małgorzata Kowalczyk, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu (Oddziaływania terapeutyczno-resocjalizacyjne wobec sprawców seksualnego wykorzystywania dzieci w kontekście teorii wieloczynnikowych), dr hab. prof. UJK Anna Kieszkowska, Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach (Zasoby osobiste i społeczne byłych więźniów powracających do środowiska lokalnego).
Podczas konferencji obrady toczyły się w sześciu sekcjach tematycznych dotyczących następujących obszarów:
W wypowiedziach zarówno środowiska naukowego, jak i praktyków wybrzmiała konieczność koncentrowania się na formułach oddziaływań prewencyjnych oraz koncepcjach readaptacji społecznej i resocjalizacji sprawców przestępstw. Panele tematyczne trwały do godzin wieczornych, a szerokie spektrum poruszanych zagadnień powodowały dyskusje i spory, w których opinie przedstawicieli środowisk akademickich oraz praktyków znajdą swoją egzemplifikację w monografii pokonferencyjnej.
W Konferencji wzięło udział 160 uczestników, z których 83 przedstawiło swoje wystąpienia. Program konferencji był niezmiernie bogaty – obejmował 72 referaty, w części współautorskie. Przewodniczącą Komitetu Organizacyjnego konferencji była dr hab. Irena Mudrecka, natomiast sekretarzem – mgr Violetta Duda, a członkami – dr hab. Krzysztof Wojcieszek, dr Karina Szafrańska, mgr Marek Figiela, mgr Ewa Małachowska oraz mgr Adrianna Fronczak.
Podsumowując konferencję Profesor Marek Konopczyński zaprosił uczestników do przyszłorocznego spotkania.
Opracowała: mgr Violetta Duda
Prezydium Krajowej Rady Kuratorów uprzejmie informuje, że 13 kwietnia 2016 roku, w Ministerstwie Sprawiedliwości w Warszawie, odbyło się spotkanie przedstawicieli Krajowej Rady Kuratorów z Panem Patrykiem Jakim – Sekretarzem Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. W spotkaniu wziął również udział Pan dr Sławomir Stasiorowski – kurator sądowy delegowany do Ministerstwa Sprawiedliwości. Krajową Radę Kuratorów podczas spotkania reprezentowali: Henryk Pawlaczyk– Przewodniczący KRK, Grzegorz Kozera – Zastępca Przewodniczącego i Tomasz Krzymiński – Przewodniczący Komisji Legislacyjno- Prawnej.
Treść komunikatu ze spotkania znajduje się tutaj: (2016.04.13 Komunikat ze spotkania).
Nakładem Oficyny Wydawniczej Impuls ukazała się właśnie publikacja „Polska kuratela sądowa na przełomie wieków. Nadzieje, oczekiwania, dylematy” pod redakcją prof. Marka Konopczyńskiego, Krzysztofa Stasiaka i Łukasza Kwadransa. Pozycja ta została wydana pod patronatem Fundacji na Rzecz Rozwoju Probacji „Probare”, Krajowej Rady Kuratorów i Pedagogium WSNS. Zawiera ona w dużej mierze materiały prezentowane na II Kongresie Kuratorskim, który odbył się w 95 rocznicę powstania kurateli sądowej w dniach 25 – 26 września 2014r. w Warszawie.
„Proponowana książka stanowi jedną z nielicznych publikacji na rynku polskim, które odnoszą się do zagadnień kurateli sądowej. Trudno zatem czytelnikowi nie mieć niedosytu związanego z mało eksplorowanymi poznawczo zagadnieniami dotyczącymi kurateli sądowej czy też wzajemnego oddziaływania na siebie kuratorów i ich podopiecznych. Truizmem już się staje stwierdzenie, że w tej dziedzinie potrzebujemy kolejnych publikacji, które z jednej strony rzetelnie i profesjonalnie opisywałyby aktualny stan kurateli sądowej, a z drugiej zaś koncentrowały się na stojących przed nią wyzwaniach i ograniczeniach. Szczególnie więc cieszy fakt, że na rynku księgarskim ukazuje się książka mogąca ułatwić zapoznanie się z tematyką kurateli sądowej, a także proponowanymi obszarami wdrażania pedagogicznych, psychologicznych, socjologicznych czy prawnych rozwiązań mogących przyczynić się do poznania mechanizmów i procesów leżących u podstaw pracy kuratorskiej, jak również towarzyszących jej problemów.Pragnę bardzo wyraźnie podkreślić, że w pracy zbiorowej znajdują się teksty, które uważam za kluczowe dla współczesnej wiedzy o kurateli sądowej”. [Z recenzji prof. zw. dr hab. Beaty Pastwy-Wojciechowskiej]
źródło: www.impulsoficyna.com.pl
Spis treści:
Marek Konopczyński
Zamiast wstępu. Misja Kuratorskiej Służby Sądowej w społeczeństwie obywatelskim.
Część I. Kuratela sądowa – różne perspektywy.
– Andrzej Bałandynowicz
Kurator jako podmiot integrujący przestrzeń osobową, społeczną i środowiskową w socjalizacji wtórnej osób wchodzących w konflikt z prawem.
– Barbara Stańdo-Kawecka
Wybrane problemy odpowiedzialności nieletnich w świetle zmieniających się paradygmatów.
– Teodor Szymanowski
Zadania Kuratorskiej Służby Sądowej w okresie reformy prawa karnego w Polsce .
– Mariusz Sztuka
Szacowanie ryzyka w pracy kuratora. Polskie rozwiązania i ich odpowiedniki w rozwiniętych systemach zachodnich.
– Irena Mudrecka
Kształtowanie poczucia odpowiedzialności u podopiecznych w pracy kuratorów sądowych.
– Łukasz Kwadrans
Ośrodek kuratorski – jego miejsce w systemie profilaktyki i resocjalizacji nieletnich w Polsce.
– Hanna Gajewska-Kraczkowska
Ocena projektowanych zmian ustroju Kuratorskiej Służby Sądowej.
– Joanna Felczak
Polityka karna państwa a ekonomia. Na czym oszczędzać i w co inwestować z punktu widzenia polityka społecznego?
– Krzysztof Stasiak
Kara ograniczenia wolności i jej rola w resocjalizacji sprawców czynów karalnych.
– Łukasz Wirkus
Ethos i etyka w Kuratorskiej Służbie Sądowej – obraz kreowany a odbiór społeczny.
Część II. Kuratela sądowa w świetle badań empirycznych.
– Jadwiga Królikowska, Jarosław Utrat-Milecki
Służba kuratorska w Polsce w świetle najnowszych badań socjologicznych wymiaru sprawiedliwości karnej.
– Paweł Kozłowski
Elementy profilu psychologicznego nieletniego z zastosowanym nadzorem kuratora sądowego.
– Honorata Czajkowska
Uwarunkowania postaw podopiecznych przejawianych wobec rodzinnych kuratorów sądowych.
– Anna Janus-Dębska
Uwarunkowania skutecznego wykonania kary ograniczenia wolności w formie prac na cele społeczne na podstawie badań własnych.
Poprzedni