Przyłączamy się do apelu rodziny Antosia oraz Przewodniczącego Krajowej Rady Kuratorów i prosimy Państwa o gest solidarności poprzez wsparcie zrzutki na skomplikowaną operację wady serca dziecka. Szczegóły poniżej.

„Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Ewangelia wg św. Mateusza).

Szanowne Koleżanki i Koledzy, Szanowni Państwo,

Poniżej przekazuję apel Pani Joanny Szulborskiej- Zastępcy Kuratora Okręgowego w Sądzie Okręgowym w Warszawie, o pomoc dla jej wnuczka, który zmaga się z ciężką chorobą i którego życie jest zagrożone zanim się jeszcze na dobre zaczęło.

Serdecznie proszę o pomoc dla dziecka i wsparcie zbiórki. Jestem przekonany, że dobro wraca – niezależnie od tego jakimi motywami kieruje się osoba, która je czyni.

Grzegorz Kozera- Przewodniczący Krajowej Rady Kuratorów

Link do zbiórki:

https://www.corinfantis.org/zbiorki-aktywne-menu/zbiorki-aktywne-zabiegi/828-antoni-przybylowski

Konto do wpłat: 86 1600 1101 0003 0502 1175 2150
Fundacja na Rzecz dzieci z wadami serca COR INFANTIS
Tytuł przelewu: Antoni Przybyłowski

Apel Babci – Pani Kurator Joanny Szulborskiej

Dzień dobry.

Nazywam się Joanna Szulborska. Od 22 lat jestem kuratorem zawodowym w Okręgu Warszawskim. Zwracam się do Państwa z ogromną prośbą dotyczącą mojej córki Oli Przybyłowskiej, która w sierpniu spodziewa się swojego pierwszego dziecka Antosia.

Na badaniu połówkowym w marcu okazało się, że nasz Maluszek ma bardzo chore serduszko, które zaraz po urodzeniu trzeba będzie operować. Operacji podejmie się polski lekarz Edward Malec, który od wielu lat specjalizuje się w tego typu wadach, ale operuje w Niemczech. Operacja jest bardzo kosztowna, a czasu na uzbieranie tych środków jest bardzo mało.

Proszę Państwa o pomoc w uratowaniu Antosia. Każde nawet niewielkie wsparcie finansowe oraz udostępnianie na dostępnych Wam portalach społecznościowych będzie zbliżało nas do celu. Serdecznie dziękuję za poświęcony mi czas i z góry dziękuję za okazaną pomoc.

Pozdrawiam serdecznie Joanna Szulborska.

https://www.siepomaga.pl/antos-przybylowski?fbclid=IwAR1k1epEe91KSmFXPu-bWhyEAAn_jQ92-8_i6bPSd7xQMY4bNaOLltTudw

Apel i informacja rodziców

„Jesteśmy młodym małżeństwem. Niespełna rok temu, we wrześniu bliscy i znajomi bawili się z na naszym weselu. Wtedy wierzyliśmy, że przed nami jest wszystko co najlepsze, że życie potoczy się łatwo, lekko i przyjemnie. W czerwcu przecież oboje zostaliśmy magistrami fizjoterapii, mieliśmy pracę, pomagaliśmy wielu ludziom, mieliśmy gdzie mieszkać, nasze rodziny się dogadały, a my spełnialiśmy swoje największe marzenie – marzenie o rodzinie. Czy coś mogło pójść nie tak?

W grudniu dowiedzieliśmy się, że w sierpniu zostaniemy rodzicami. Oszaleliśmy z radości. Każdy dzień utwierdzał nas w tej radości, był jak Gwiazdka. Do 6 kwietnia, kiedy usłyszeliśmy. że serduszko naszego dziecka nie bije prawidłowo. Potem zrobiliśmy kolejne badania, słyszeliśmy druzgocące diagnozy -„dziecko nie przeżyje”, „trzeba usunąć ciążę”, „nie ma ratunku”.

To było jak grom z jasnego nieba. Nie mogliśmy w to uwierzyć. Rozpacz, smutek, niedowierzanie towarzyszyły nam dzień i noc. Do tego brak jasnego rozpoznania. Kolejni lekarze, kolejne przypuszczenia. Nieprzespane noce, przepłakane dni. Poczucie całkowitego zagubienia i bezradności. Wreszcie trafiliśmy do poradni ze wspaniałą panią profesor, która dała nam małą iskierkę nadziei, a przede wszystkim postawiła diagnozę. Okazało się, że serduszko naszego Antosia jest bardzo chore, ale mimo to Antoś może żyć.

W rozpoznaniu można przeczytać: izomeryzm prawostronny, całkowity ubytek przegrody przedsionkowo-komorowej, odejście obu naczyń z prawej komory, przełożeniowe ustawienie naczyń, zwężenie lub zrośnięcie zastawki pnia płucnego, dwie żyły główne, do tego nasz synek ma narządy ustawione po przeciwnej stronie niż normalnie. Prawdopodobny zespół heterotaksji. Bez operacji kardiologicznych Maleństwo nie przeżyje. Obecnie nasz synek w łonie matki czuje się dobrze.  A co najważniejsze ma szansę na normalne lub prawie normalne życie, a my  mamy szansę  na towarzyszenie w tej drodze naszemu Skarbowi.

Jako rodzice zostaliśmy postawieni wobec trudnego zadania i chcemy walczyć o zdrowie Synka. Do tej pory walczyliśmy o życie i sprawność naszych pacjentów, czasami wbrew zdrowemu rozsądkowi i wbrew diagnozom. Teraz musimy się zmierzyć z takim wyzwaniem. Jesteśmy na to gotowi. Jeździliśmy  więc na konsultacje po całej Polsce, żeby dowiedzieć się, jakie są perspektywy leczenia tak skomplikowanego przypadku. Żaden ze specjalistów nie miał dla nas dobrych wiadomości. Dopiero w Uniwersyteckiej Klinice w Munster niezawodny profesor Edward Malec wraz z doc.  Katarzyną Januszewską i zespołem podjęli się tego zadania.  Prawdziwe Serduszkowe Anioły!

Nasz Antoś będzie potrzebował pomocy już w pierwszych dobach po urodzeniu, dlatego poród musi nastąpić w Niemczech. Tam też w niewielkich odstępach czasu odbędą się następne operacje. Mimo pomocy naszych rodzin, mimo naszych oszczędności, pomocy przyjaciół nie jesteśmy  w stanie uzbierać zawrotnej kwoty 380 000 zł w tak krótkim terminie – Antoś przyjedzie na świat w pierwszej połowie sierpnia. Obiecaliśmy Dzidziusiowi i sobie, że nigdy się nie poddamy, ale ,aby to mogło się ziścić potrzebujemy Państwa pomocy. Gorąco prosimy o wsparcie naszej zbiórki. Pragniemy naszemu Dzieciątku dać, nie luksusy, ale normalność. Aby to mogło się stać, Państwa pomoc jest nieodzowna. Pozwólcie Antosiowi cieszyć się największym darem – Życiem! Bardzo prosimy! Wesprzyjcie naszą zbiórkę! Zostańcie darczyńcami dla naszego Synka! Czas nas goni, 16 lipca wyznaczono termin pierwszych badań w niemieckiej klinice, po nich, już na miejscu będziemy czekać na narodziny naszego Synka. Potrzebujemy Waszego wsparcia już teraz! Serduszko Antosia czeka również na Twój gest dobrej woli, a my rodzice dziękujemy za każdy nawet najdrobniejszy datek od Państwa!”

Koniec pierwszej połowy roku to tradycyjnie czas publikacji raportów SPACE I i SPACE II sporządzanych corocznie przez pracowników naukowych Uniwersytetu w Lozannie dla Rady Europy. Raport SPACE II poświęcony jest ilości orzekanych kar alternatywnych dla pozbawienia wolności. Wnioski z tegorocznego raportu są podobne do ubiegłorocznych. Państwa europejskie coraz częściej sięgają do sankcji i środków, które utrzymują przestępców we wspólnocie bez pozbawiania ich wolności. Po kilku latach przerwy raport uwzględnia tym razem dane z Polski. I od razu okazuje się, że Polska ma najwyższy w Europie tzw. współczynnik probacyjny! Potwierdza to analizę, jaką na potrzeby publikacji Współczesne wyzwania kurateli sądowej w Polsce pod red. dra hab. Adama Kwiecińskiego przygotował w ubiegłym roku kurator Grzegorz Miśta. Mamy przy tym do czynienia z sytuacją trwałą, utrzymującą się na przestrzeni lat.

Z raportu Rady Europy wynika, że w dniu 31 stycznia 2019 r. w Europie było około 2 milionów osób podlegających alternatywom pozbawienia wolności, takim jak: dozór elektroniczny, kara ograniczenia wolności, warunkowe umorzenie, warunkowe zawieszenie kary lub warunkowe przedterminowe zwolnienie. W latach 2018-2019 populacja osób poddanych oddziaływaniom służb probacyjnych wzrosła o 7,9%, z 1 547 572 do 1 699 676 osób, biorąc pod uwagę 28 agencji krajowych, które dostarczyły dane dla obu tych lat (czyli bez Polski), podczas gdy średni wskaźnik probacyjny (probation population rate – liczba „probantów” na 100 000 mieszkańców) tych krajów wzrósł ze 137,8 do 139,6. Dla porównania wskaźnik probacyjny dla Polski był niemal pięciokrotnie wyższy (!) i wynosił 646,1. Był to najwyższy wskaźnik w Europie. Polska znalazła się obok takich krajów, jak Turcja, Gruzja i Litwa. W dalszej kolejności znalazły się Rosja, Estonia, Łotwa oraz Belgia, Szkocja i Rumunia, które jednak przekazały do raportu liczbę spraw, a nie osób objętych oddziaływaniami służb probacyjnych, przez co porównanie nie może być w pełni miarodajne. Poniższy slajd obrazuje opisywaną sytuację.

W Polsce na 31 stycznia 2019 roku liczba osób objętych oddziaływaniami służb probacyjnych (tylko pion karny) wyniosła 245 328. Dla porównania w tym czasie francuskie służby probacyjne pracowały ze 175 978 skazanych (Francja ma 67 mln obywateli). W Anglii i Walii (59,6 mln obywateli) liczba osób poddanych oddziaływaniom kuratorów wyniosła 180 478, w Hiszpanii (46,9 mln obywateli) 60 157, we Włoszech (60,3 mln obywateli) 81 623. W wymienionych krajach o wyraźnie większej liczbie mieszkańców niż ma Polska, liczba osób objętych działaniami służb probacyjnych jest znacząco niższa. To pokazuje, jak ważną rolę pełnią w realizacji polityki kryminalnej polscy kuratorzy sądowi.

Badanie SPACE II zostało opublikowane wraz ze specjalnym raportem SPACE I dotyczącym więźniów w Europie w czasach pandemii. To sprawozdanie zawiera ocenę krótkoterminowego wpływu pandemii COVID-19 na populacje więźniów w Europie w okresie do 15 kwietnia 2020 r., czyli w przybliżeniu w pierwszym miesiącu obowiązywania ograniczeń epidemicznych.

Dwadzieścia z 43 administracji więziennych poinformowało o zwolnieniu więźniów, w celu zapobieżenia rozprzestrzeniania się w zakładach karnych COVID-19, stosując różne środki, takie jak amnestie, wcześniejsze i tymczasowe zwolnienia oraz inne alternatywy dla pozbawienia wolności. Średnio te 43 administracje więzienne uwolniły 5% populacji osadzonych (ponad 118 000 więźniów).

Wyłączając kraje o liczbie mieszkańców poniżej 500 000, tymi, które zwolniły najwięcej więźniów, były Turcja (35%; 102 944 więźniów), Cypr (16%; 121), Słowenia (16%; 230), Portugalia (15%; 1874), Norwegia (13%; 401), Irlandia (12%; 476), Włochy (9,4%; 5 739) i Hiszpania (7,4%; 4 356).

Polska nadal znajduje się w czołówce europejskich krajów z najwyższą średnią osadzonych na 100 000 mieszkańców. Wskaźnik prizonizacji wyniósł u nas 190. Gorzej jest tylko w Rosji, Turcji, Azerbejdżanie, Czechach i na Litwie.

Podsumowanie raportu Space II dostępne jest tutaj.