11 listopada obchodzimy Narodowe Święto Niepodległości. Każdego dnia służymy Rzeczpospolitej Polskiej i jej obywatelom, do czego zobowiązują nas słowa kuratorskiej przysięgi składanej przed podjęciem obowiązków zawodowych. Dziś szczególnie oddajemy hołd wszystkim pokoleniom naszych rodaków, którzy troszczyli się o pomyślność Ojczyzny, a zawłaszcza tym, którzy poświęcili dla niej najcenniejsze – własne życie.

Wszystko wskazuje na to, że zbliżamy się do szczęśliwego finału długiego procesu wprowadzania w życie porozumienia z 2019 roku dotyczącego podwyżek dla kuratorów sądowych. Rozporządzenie Rady Ministrów zmieniające Rozporządzenie w sprawie wynagrodzeń kuratorów zawodowych i aplikantów kuratorskich znalazło się bowiem na liście aktów prawa oczekujących na publikację w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Rozporządzenie wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia, a zatem będzie to niemal na pewno 1 grudnia 2020 roku.

Aktualizacja: Wyznaczono 6.11.2020 r. jako datę ogłoszenia przedmiotowego aktu prawnego w Dziennku Ustaw RP.

Aktualizacja: Rozporządzenie zostało opublikowane!

Po wielu miesiącach przygotowań, przy nieocenionym zaangażowaniu Dyrektor Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu p. Małgorzaty Kaspryszyn, wsparciu byłego Prezesa Sądu Okręgowego we Wrocławiu Macieja Skórniaka, Prezesa Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej Ireneusza Stembalskiego oraz innych życzliwych osób, rozpoczął działalność Ośrodek Kuratorski nr 1 przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Fabrycznej. Początkowo uroczystą inaugurację placówki planowano w kwietniu 2020 roku. Wiosenny lockdown zweryfikował te plany. Ostatecznie Ośrodek ruszył z początkiem października a pierwsi wychowankowie mają już za sobą pierwszy miesiąc realizacji tego środka wychowawczego.

Ośrodek Kuratorski znajduje się w świeżo wyremontowanych pomieszczeniach dzierżawionych od Szkoły Podstawowej nr 109 przy ul. Inżynierskiej we Wrocławiu. Wychowankom stworzono bardzo dobre warunki do rozwoju. W ośrodku znajdują się dwa pomieszczenia, kuchnia, łazienka z toaletą, zaplecze dla kadry. Placówkę wyposażono w nowoczesne meble, sprzęt multimedialny oraz akcesoria do nauki i integracji, jak choćby stół do gry w piłkarzyki.

Uruchomienie Ośrodka poprzedziło szkolenie kadry wychowawców, złożonej z kuratorów zawodowych i społecznych. Swoją wiedzą i bogatym doświadczeniem podzielił się kierownik Ośrodka Kuratorskiego nr 4 w Świebodzicach – kurator specjalista Maciej Więcek. Było to badzo cenne spotkanie, w ramach którego wychowawcy mogli uzyskać wskazówki i poznać kulisy funkcjonowania ośrodka.

Aktualnie sąd rodzinny skierował do Ośrodka siedmioro wychowanków. Aklimatyzacja przebiegła wyjątkowo udanie. Grupa szybko się integruje. Młodzież lubi spędzać czas w placówce. Dość dobrze układa się także współpraca z rodzicami.

Wychowawcy Ośrodka mają bardzo ambitne plany dotyczące programowanych oddziaływań wychowawczych. Część kadry przeszła certyfikowane szkolenie z treningu zastępowania agresji i ta metoda będzie również jednym z narzędzi pracy z podopiecznymi. Kadrę Ośrodka tworzą kuratorzy zawodowi: kurator specjalista Sylwia Jaskuła, kurator specjalista Joanna Poprawa, starszy kurator zawodowy Paulina Serafin-Gorszkowska, kurator specjalista Agnieszka Sosińska oraz kuratorzy społeczni: Beata Nawara i Paweł Kaczmarek. Kierownikiem Ośrodka jest kurator specjalista Aleksander Samek.

To pierwszy ośrodek kuratorski otwarty w okręgu wrocławskim po wielu latach przerwy. Ośrodki kuratorskie funkcjonowały we Wrocławiu do czasu powodzi stulecia w 1997 roku. Wówczas, także w wyniku szkód wyrządzonych przez powódź, działalność ośrodków została zamknięta. Jak się okazało – na wiele lat. Prowadzone są obecnie rozmowy z samorządem lokalnym w zakresie pozyskania bazy lokalowej pod kolejne ośrodki kuratorskie. Ich otwarcie nie nastąpi jednak wcześniej niż w latach 2021-2022.

Przyłączamy się do apelu rodziny Antosia oraz Przewodniczącego Krajowej Rady Kuratorów i prosimy Państwa o gest solidarności poprzez wsparcie zrzutki na skomplikowaną operację wady serca dziecka. Szczegóły poniżej.

„Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Ewangelia wg św. Mateusza).

Szanowne Koleżanki i Koledzy, Szanowni Państwo,

Poniżej przekazuję apel Pani Joanny Szulborskiej- Zastępcy Kuratora Okręgowego w Sądzie Okręgowym w Warszawie, o pomoc dla jej wnuczka, który zmaga się z ciężką chorobą i którego życie jest zagrożone zanim się jeszcze na dobre zaczęło.

Serdecznie proszę o pomoc dla dziecka i wsparcie zbiórki. Jestem przekonany, że dobro wraca – niezależnie od tego jakimi motywami kieruje się osoba, która je czyni.

Grzegorz Kozera- Przewodniczący Krajowej Rady Kuratorów

Link do zbiórki:

https://www.corinfantis.org/zbiorki-aktywne-menu/zbiorki-aktywne-zabiegi/828-antoni-przybylowski

Konto do wpłat: 86 1600 1101 0003 0502 1175 2150
Fundacja na Rzecz dzieci z wadami serca COR INFANTIS
Tytuł przelewu: Antoni Przybyłowski

Apel Babci – Pani Kurator Joanny Szulborskiej

Dzień dobry.

Nazywam się Joanna Szulborska. Od 22 lat jestem kuratorem zawodowym w Okręgu Warszawskim. Zwracam się do Państwa z ogromną prośbą dotyczącą mojej córki Oli Przybyłowskiej, która w sierpniu spodziewa się swojego pierwszego dziecka Antosia.

Na badaniu połówkowym w marcu okazało się, że nasz Maluszek ma bardzo chore serduszko, które zaraz po urodzeniu trzeba będzie operować. Operacji podejmie się polski lekarz Edward Malec, który od wielu lat specjalizuje się w tego typu wadach, ale operuje w Niemczech. Operacja jest bardzo kosztowna, a czasu na uzbieranie tych środków jest bardzo mało.

Proszę Państwa o pomoc w uratowaniu Antosia. Każde nawet niewielkie wsparcie finansowe oraz udostępnianie na dostępnych Wam portalach społecznościowych będzie zbliżało nas do celu. Serdecznie dziękuję za poświęcony mi czas i z góry dziękuję za okazaną pomoc.

Pozdrawiam serdecznie Joanna Szulborska.

https://www.siepomaga.pl/antos-przybylowski?fbclid=IwAR1k1epEe91KSmFXPu-bWhyEAAn_jQ92-8_i6bPSd7xQMY4bNaOLltTudw

Apel i informacja rodziców

„Jesteśmy młodym małżeństwem. Niespełna rok temu, we wrześniu bliscy i znajomi bawili się z na naszym weselu. Wtedy wierzyliśmy, że przed nami jest wszystko co najlepsze, że życie potoczy się łatwo, lekko i przyjemnie. W czerwcu przecież oboje zostaliśmy magistrami fizjoterapii, mieliśmy pracę, pomagaliśmy wielu ludziom, mieliśmy gdzie mieszkać, nasze rodziny się dogadały, a my spełnialiśmy swoje największe marzenie – marzenie o rodzinie. Czy coś mogło pójść nie tak?

W grudniu dowiedzieliśmy się, że w sierpniu zostaniemy rodzicami. Oszaleliśmy z radości. Każdy dzień utwierdzał nas w tej radości, był jak Gwiazdka. Do 6 kwietnia, kiedy usłyszeliśmy. że serduszko naszego dziecka nie bije prawidłowo. Potem zrobiliśmy kolejne badania, słyszeliśmy druzgocące diagnozy -„dziecko nie przeżyje”, „trzeba usunąć ciążę”, „nie ma ratunku”.

To było jak grom z jasnego nieba. Nie mogliśmy w to uwierzyć. Rozpacz, smutek, niedowierzanie towarzyszyły nam dzień i noc. Do tego brak jasnego rozpoznania. Kolejni lekarze, kolejne przypuszczenia. Nieprzespane noce, przepłakane dni. Poczucie całkowitego zagubienia i bezradności. Wreszcie trafiliśmy do poradni ze wspaniałą panią profesor, która dała nam małą iskierkę nadziei, a przede wszystkim postawiła diagnozę. Okazało się, że serduszko naszego Antosia jest bardzo chore, ale mimo to Antoś może żyć.

W rozpoznaniu można przeczytać: izomeryzm prawostronny, całkowity ubytek przegrody przedsionkowo-komorowej, odejście obu naczyń z prawej komory, przełożeniowe ustawienie naczyń, zwężenie lub zrośnięcie zastawki pnia płucnego, dwie żyły główne, do tego nasz synek ma narządy ustawione po przeciwnej stronie niż normalnie. Prawdopodobny zespół heterotaksji. Bez operacji kardiologicznych Maleństwo nie przeżyje. Obecnie nasz synek w łonie matki czuje się dobrze.  A co najważniejsze ma szansę na normalne lub prawie normalne życie, a my  mamy szansę  na towarzyszenie w tej drodze naszemu Skarbowi.

Jako rodzice zostaliśmy postawieni wobec trudnego zadania i chcemy walczyć o zdrowie Synka. Do tej pory walczyliśmy o życie i sprawność naszych pacjentów, czasami wbrew zdrowemu rozsądkowi i wbrew diagnozom. Teraz musimy się zmierzyć z takim wyzwaniem. Jesteśmy na to gotowi. Jeździliśmy  więc na konsultacje po całej Polsce, żeby dowiedzieć się, jakie są perspektywy leczenia tak skomplikowanego przypadku. Żaden ze specjalistów nie miał dla nas dobrych wiadomości. Dopiero w Uniwersyteckiej Klinice w Munster niezawodny profesor Edward Malec wraz z doc.  Katarzyną Januszewską i zespołem podjęli się tego zadania.  Prawdziwe Serduszkowe Anioły!

Nasz Antoś będzie potrzebował pomocy już w pierwszych dobach po urodzeniu, dlatego poród musi nastąpić w Niemczech. Tam też w niewielkich odstępach czasu odbędą się następne operacje. Mimo pomocy naszych rodzin, mimo naszych oszczędności, pomocy przyjaciół nie jesteśmy  w stanie uzbierać zawrotnej kwoty 380 000 zł w tak krótkim terminie – Antoś przyjedzie na świat w pierwszej połowie sierpnia. Obiecaliśmy Dzidziusiowi i sobie, że nigdy się nie poddamy, ale ,aby to mogło się ziścić potrzebujemy Państwa pomocy. Gorąco prosimy o wsparcie naszej zbiórki. Pragniemy naszemu Dzieciątku dać, nie luksusy, ale normalność. Aby to mogło się stać, Państwa pomoc jest nieodzowna. Pozwólcie Antosiowi cieszyć się największym darem – Życiem! Bardzo prosimy! Wesprzyjcie naszą zbiórkę! Zostańcie darczyńcami dla naszego Synka! Czas nas goni, 16 lipca wyznaczono termin pierwszych badań w niemieckiej klinice, po nich, już na miejscu będziemy czekać na narodziny naszego Synka. Potrzebujemy Waszego wsparcia już teraz! Serduszko Antosia czeka również na Twój gest dobrej woli, a my rodzice dziękujemy za każdy nawet najdrobniejszy datek od Państwa!”